каміса́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каміса́рскі каміса́рская каміса́рскае каміса́рскія
Р. каміса́рскага каміса́рскай
каміса́рскае		 каміса́рскага каміса́рскіх
Д. каміса́рскаму каміса́рскай каміса́рскаму каміса́рскім
В. каміса́рскі (неадуш.)
каміса́рскага (адуш.)		 каміса́рскую каміса́рскае каміса́рскія (неадуш.)
каміса́рскіх (адуш.)
Т. каміса́рскім каміса́рскай
каміса́рскаю		 каміса́рскім каміса́рскімі
М. каміса́рскім каміса́рскай каміса́рскім каміса́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каміса́рскі комисса́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каміса́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камісара. Камісарскі пост. Камісарскія абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каміса́рскі kommissárisch, Kommissár(s)-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каміса́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіруючая асоба з грамадска-палітычнымі або адміністрацыйнымі функцыямі (у перыяд 1918—1942 гг. — палітычны кіраўнік воінскай часці.).

Брыгадны к.

2. Асоба, якая ўзначальвае ваенны камісарыят.

Ваенны к.

3. У студэнцкіх будаўнічых атрадах: асоба, якая адказвае за арганізацыйна-выхаваўчую работу.

|| прым. каміса́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камісарскі суд

т. 7, с. 528

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

комисса́рский каміса́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)