каму́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каму́нія каму́ніі
Р. каму́ніі каму́ній
Д. каму́ніі каму́ніям
В. каму́нію каму́ніі
Т. каму́ніяй
каму́ніяю		 каму́ніямі
М. каму́ніі каму́ніях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каму́нія

(польск. komunia, ад лац. communio = супольнасць)

1) прычасце, прыняцце асвячонага хлеба і віна;

2) трэцяя частка імшы ў касцёле.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Каму́нія ’прычасце, прыняцце асвячонага хлеба і віна’, ’еўхарыстыя’, ’трэцяя частка імшы ў касцёле’ (Федар. 1), ст.-бел. комуния, коммуния ’тс’ запазычана са ст.-польск. komunia, якое з лац. commūniō ’супольнасць, з’яднанасць, адзінства’, а з IV ст. ’аб’яднанне веруючых’, ’прычасце’ < лац. commūnis ’агульны’ (Слаўскі, 2, 402).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

supper [ˈsʌpə] n.

1. вячэ́ра;

have supper вячэ́раць;

at/over supper за вячэ́раю

2. : the Last Supper relig. Та́йная вячэ́ра;

the Supper relig. прычашчэ́нне, прыча́сце, каму́нія (у каталікоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

komunia

komuni|a

ж. царк. прычасце, прычасць; камунія;

udzielić komu ~i — прычасціць каго;

przystąpić do ~i — прычасціцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)