камуністы

т. 7, с. 542

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Рэвалюцыйныя камуністы» 6/291

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Народнікі-камуністы» (група левых эсэраў) 6/291

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Левыя камуністы» 2/435; 5/346; 6/290; 9/503

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

камуні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. камуні́ст камуні́сты
Р. камуні́ста камуні́стаў
Д. камуні́сту камуні́стам
В. камуні́ста камуні́стаў
Т. камуні́стам камуні́стамі
М. камуні́сце камуні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацыяна́л-камуні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нацыяна́л-камуні́ст нацыяна́л-камуні́сты
Р. нацыяна́л-камуні́ста нацыяна́л-камуні́стаў
Д. нацыяна́л-камуні́сту нацыяна́л-камуні́стам
В. нацыяна́л-камуні́ста нацыяна́л-камуні́стаў
Т. нацыяна́л-камуні́стам нацыяна́л-камуні́стамі
М. нацыяна́л-камуні́сце нацыяна́л-камуні́стах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упусту́ю, прысл.

Дарэмна, безвынікова. Камуністы ўпустую прысяг не даюць. Панчанка. Люлька пагасла. Баласпай смактаў пачарнелы цыбук упустую. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самарэкла́ма, ‑ы, ж.

Усхваленне самога сябе, сваіх якасцей. Яны не шукаюць гучнай славы, не любяць самарэкламы і самаафішавання, бо яны — камуністы. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камуні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Член камуністычнай партыі. Камуністы аблічча краіны змяняюць, Упрыгожваюць гарадамі, садамі, Небывалыя ў полі расцяць ураджаі, Азараюць зямлю залатымі агнямі. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскрада́льнік, ‑а, м.

Той, хто раскрадае што‑н. Усе камуністы выказаліся за тое, каб выключыць з калгаса самых злосных лодараў і раскрадальнікаў грамадскага дабра. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)