камбе́ды, ‑аў; адз. камбед, ‑а, М ‑бедзе, м.

Арганізацыі вясковай беднаты, якія існавалі з сярэдзіны і да канца і 918 года (на Беларусі — да 1919) і з’яўляліся галоўнай апорай дыктатуры пралетарыяту на вёсцы.

[Скарачэнне слоў: камітэты беднаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбеды

т. 7, с. 505

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

камбе́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. камбе́д камбе́ды
Р. камбе́да камбе́даў
Д. камбе́ду камбе́дам
В. камбе́д камбе́ды
Т. камбе́дам камбе́дамі
М. камбе́дзе камбе́дах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)