Verbum

анлайнавы слоўнік

Камары́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кама́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

камары

т. 7, с. 504

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

камары-дзергуны

т. 7, с. 504

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

малярыйныя камары

т. 10, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

закуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (што) (разм.).

Скусаць, замучыць укусамі.

Закусалі камары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неадчэ́пны, -ая, -ае.

Які не дае спакою; назойлівы.

Гудуць неадчэпныя камары.

|| наз. неадчэ́пнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Моцна пакусаць, укусіць у многіх месцах.

Мяне скусалі камары.

|| незак. ску́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ску́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АНО́ФЕЛЕС,

гл. Малярыйныя камары.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

двухкры́лы, -ая, -ае.

1. З двума крыламі.

Д. планёр.

2. у знач. наз. двухкры́лыя, -ых. Атрад насякомых, які мае адну пару крылаў (напр., мухі, камары і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)