калі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. калі́т
Р. калі́ту
Д. калі́ту
В. калі́т
Т. калі́там
М. калі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

калі́т, -у, М -ліце, м.

Запаленне тоўстай кішкі.

|| прым. калі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калі́т, -ту м., мед. коли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Запаленне тоўстай кішкі. Хранічны каліт.

[Ад грэч. kōlon — абадочная кішка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каліт

т. 7, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Калі́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Калі́ты
Р. Калі́т
Калі́таў
Д. Калі́там
В. Калі́ты
Т. Калі́тамі
М. Калі́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

калі́т м мед Kolítis f -, Díckdarmentzündung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калі́т

(н.-лац. colitis, ад гр. kolon = абадочная кішка)

запаленне слізістай абалонкі тоўстай кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каліта́

‘кашалёк’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каліта́ каліты́
Р. каліты́ калі́т
Д. каліце́ каліта́м
В. каліту́ каліты́
Т. каліто́й
каліто́ю		 каліта́мі
М. каліце́ каліта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

коли́т мед. калі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)