каля́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каля́ска каля́скі
Р. каля́скі каля́сак
Д. каля́сцы каля́скам
В. каля́ску каля́скі
Т. каля́скай
каля́скаю		 каля́скамі
М. каля́сцы каля́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каля́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. Чатырохколавы экіпаж на рысорах з адкідным верхам.

2. Маленькая ручная павозка, звычайна крытая, для катання дзяцей; вазок.

Дзіцячая к.

3. Невялікая павозка спецыяльнага прызначэння.

Матацыкл з каляскай.

|| прым. каля́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каля́ска ж., в разн. знач. коля́ска; (для перевозки грузов вручную) теле́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каля́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

1. Чатырохколы экіпаж на рысорах, з адкідным верхам. Паны ў калясцы пад’язджаюць. Фурман тут лейцы падцінае, Стаенных пару прыпыняе. Колас. А за грамадой, на калясцы, Рассеўшыся вяльможай, Пан Скрыцкі ехаў сам. Бядуля.

2. Лёгкія калёскі, звычайна крытыя, для катання дзяцей. Дзіцячая каляска. □ Маладая жанчына сядзела на лаўцы і гойдала каляску. Шамякін.

3. Невялікі ручны возік, магчыма і двухколы, для перавозкі грузаў. Прывезці галлё на калясцы.

4. Невялікая павозка спецыяльнага прызначэння. Матацыкл з каляскай. □ Асабліва страшна было глядзець на бязногіх, калі яны на падвязаных да бёдраў калясках, адштурхваючыся ад зямлі рукамі, рухаліся па бруку... Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каля́ска ж

1. Wágen m -s, -; Kútsche f -, -n;

дзіця́чая каля́ска Kínderwagen m;

каля́ска матацы́кла Béiwagen m;

інвалі́дная каля́ска Róllstuhl m -(e)s, -stühle;

2. (для перавозкі цяжараў – ручная) Kárren m -s, -; Schúbkarren m, Hándkarren m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ры́кша

‘каляска’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ры́кша ры́кшы
Р. ры́кшы ры́кш
ры́кшаў
Д. ры́кшы ры́кшам
В. ры́кшу ры́кшы
Т. ры́кшай
ры́кшаю		 ры́кшамі
М. ры́кшы ры́кшах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

та́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Ручная каляска, якую возяць, трымаючы за ручкі і штурхаючы перад сабой.

Вазіць цэглу на тачцы.

|| прым. та́чачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двухко́лы, ‑ая, ‑ае.

На двух колах. Двухколая каляска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wheelchair

каля́ска f. (для інвалі́даў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

handcart [ˈhændkɑ:t] n. ручна́я каля́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)