кало́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., ко́лецца; незак.

1. Паддавацца колцы; расшчапляцца, драбніцца.

Сухое палена добра колецца.

2. Трэскацца, даваць трэшчыны.

Дошкі ад сонца колюцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кало́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. калю́ся ко́лемся
2-я ас. ко́лешся ко́лецеся
3-я ас. ко́лецца ко́люцца
Прошлы час
м. кало́ўся кало́ліся
ж. кало́лася
н. кало́лася
Загадны лад
2-я ас. калі́ся калі́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ко́лячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кало́цца¹, калю́ся, ко́лешся, ко́лецца; каліся; незак.

1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.).

Шыпшына колецца.

2. Наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй.

К. пікамі.

3. Мець звычку бадацца (разм.).

Каровы колюцца.

◊

І хочацца і колецца (разм., жарт.) — пра адначасовае адчуванне жадання і нерашучасці зрабіць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кало́цца I несов.

1. (обладать способностью колоть) коло́ться;

шыпшы́на ко́лецца — шипо́вник ко́лется;

2. разг. (колоть друг друга) коло́ться; (рогами) бода́ться;

◊ і хо́чацца і ко́лецца — и хо́чется и ко́лется

кало́цца II несов.

1. коло́ться;

сухі́я дро́вы до́бра ко́люцца — сухи́е дрова́ хорошо́ ко́лются;

2. тре́скаться;

до́шкі на со́нцы ко́люцца — до́ски на со́лнце тре́скаются;

3. страд. коло́ться; руби́ться; см. кало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кало́цца ​1, калюся, колешся, колецца; незак.

1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.). Пакоша ўжо не колецца, — бяскрайнюю раўніну.. накрыла светла-зялёная мяккасць атавы. Брыль. // Датыкаючыся да каго‑, чаго‑н., выклікаць боль (пра што‑н. вострае, калючае). Сямён шчакой прыхінаецца да.. [Машынай] шчакі, — колецца, бо даўно не галіўся. Мележ.

2. Ваюючы, б’ючыся, наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй. А людзі? Яшчэ не пакінулі біцца, Калоцца, рэзацца... Куляшоў.

3. Разм. Бадацца; мець звычку калоць рагамі. Бык колецца.

•••

І хочацца і колецца гл. хацецца.

кало́цца ​2, колецца; незак.

1. Паддавацца колцы; расшчапляцца, драбніцца. Калі не колецца палена, то ў яго ўбіваюць клін.

2. Зал. да калоць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кало́цца​II stéchen* vi;

іго́лка ко́лецца die Nádel sticht;

во́жык ко́лецца der Ígel stáchelt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кало́цца​I разм (расшчапляцца) sich spálten lássen*; sich hácken lássen* (пра дровы); sich knácken lássen* (пра арэхі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

иска́лываться возвр., страд. кало́цца, ско́лвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коло́ться​II несов. (причинять уколы) кало́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрека́ться несов.

1. в разн. знач. пячы́ся; кало́цца;

2. страд. пячы́ся; кало́цца; см. стрека́ть​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)