калмы́кі, -аў, адз. калмы́к, -а, м.

Народ, што складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Калмыкія, якая ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. калмы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. калмы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калмыкі

т. 7, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

калмы́кі, ‑аў; адз. калмык, ‑а, м.; калмычка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. калмычкі, ‑чак; ж.

Народ, які жыве пераважна ў Калмыцкай АССР, а таксама ў Астраханскай, Валгаградскай, Растоўскай абласцях і ў Стаўрапольскім краі РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калмы́к,

гл. калмыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калмы́чка,

гл. калмыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калмы́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. калмы́к калмы́кі
Р. калмы́ка калмы́каў
Д. калмы́ку калмы́кам
В. калмы́ка калмы́каў
Т. калмы́кам калмы́камі
М. калмы́ку калмы́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)