Verbum

анлайнавы слоўнік

кале́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кале́чанне ср., прям., перен. кале́чение, уро́дование; кове́рканье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́чанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́чанне н. Verkrüppelung f -, Verstümmeln n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кале́цтва, -а, н.

1. Пашкоджанне арганізма, якое робіць цяжкім або немагчымым яго нармальнае функцыянаванне.

Атрымаць цяжкае к.

2. Знявечанне, калечанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самазняве́чванне, ‑я, н.

Калечанне, знявечванне самога сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́чение кале́чанне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verkrüpplung, Verkrüppelung

f -, -en

1) няве́чанне, кале́чанне

2) кале́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

уро́дование няве́чанне, -ння ср., кале́чанне, -ння ср.; га́джанне, -ння ср.; псава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изуве́чение (состояние) зняве́чанне, -ння ср.; скале́чанне, -ння ср.; (действие) няве́чанне, -ння ср.; кале́чанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)