калані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Жыхар калоніі (у 2 і 4 знач.).

|| ж. калані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. калані́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. калані́ст калані́сты
Р. калані́ста калані́стаў
Д. калані́сту калані́стам
В. калані́ста калані́стаў
Т. калані́стам калані́стамі
М. калані́сце калані́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калані́ст м. колони́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Жыхар калоніі (у 2, 3 знач.). Некалі ў Маскве жыў нашчадак даўніх немцаў-каланістаў. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калані́ст м. Koloníst m -en, -en, Ánsiedler m -s, -, Síedler m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калані́ст

(ням. Kolonist, ад лац. colonia = пасяленне)

жыхар калоніі 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

колони́ст калані́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

colonist [ˈkɒlənɪst] n. калані́ст, пасяле́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каланіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто праводзіць палітыку каланіялізму.

2. Той, хто засяляе пустуючыя землі; пасяленец, каланіст (уст.).

|| прым. каланіза́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Насяле́нец ’жыхар’ (Сл. ПЗБ), населёнец ’наежджы’ (ТС), рус. дыял. населёнец ’пасяленец, каланіст’. Да насяліць, гл. сяліць; дакладная словаўтваральная паралель славен. naselje‑ пес ’пасяленец, каланіст’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)