каламы́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каламы́йка каламы́йкі
Р. каламы́йкі каламы́ек
Д. каламы́йцы каламы́йкам
В. каламы́йку каламы́йкі
Т. каламы́йкай
каламы́йкаю		 каламы́йкамі
М. каламы́йцы каламы́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каламы́йка ж. (украинская народная песенка и танец) коломы́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каламы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Украінская народная песенька тыпу прыпеўкі. Звоняць каламыйкі прыкарпацкія, Боцікі тупочуць гарачай. Панчанка.

2. Украінскі гуцульскі масавы танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каламыйка

т. 7, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

коломы́йка (украинская народная песенка) каламы́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kołomyjka

ж.

1. каламыйка (народны танец у гуцулаў); прыпеўкі;

2. перан. разм. мітусня; замяшанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)