кайма́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кайма́н кайма́ны
Р. кайма́на кайма́наў
Д. кайма́ну кайма́нам
В. кайма́на кайма́наў
Т. кайма́нам кайма́намі
М. кайма́не кайма́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кайма́н м., зоол. кайма́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кайма́н зоол. кайма́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кайма́н, ‑а, м.

Род кракадзілаў з моцным панцырам на спіне і жываце, якія водзяцца ў Цэнтральнай Амерыцы.

[Ісп. caiman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кайман

т. 7, с. 440

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кайма́н м. заал. Káiman m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кайма́н

(ісп. caiman, ад індз. akayuman)

кракадзіл з панцырам на спіне і на жываце, які водзіцца ў Цэнтр. і Паўд. Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кайман астравы

т. 7, с. 440

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

kajman

м. заал. кайман (Caiman)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Káiman

m -s, -e заал. кайма́н (паўдневаамерыканскі кракадзіл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)