кайма́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кайма́н кайма́ны
Р. кайма́на кайма́наў
Д. кайма́ну кайма́нам
В. кайма́на кайма́наў
Т. кайма́нам кайма́намі
М. кайма́не кайма́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кайма́н м., зоол. кайма́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кайма́н зоол. кайма́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кайма́н, ‑а, м.

Род кракадзілаў з моцным панцырам на спіне і жываце, якія водзяцца ў Цэнтральнай Амерыцы.

[Ісп. caiman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кайман

т. 7, с. 440

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кайма́н м заал Káiman m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кайма́н

(ісп. caiman, ад індз. akayuman)

кракадзіл з панцырам на спіне і на жываце, які водзіцца ў Цэнтр. і Паўд. Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кайман астравы

т. 7, с. 440

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

kajman

м. заал. кайман (Caiman)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Káiman

m -s, -e заал. кайма́н (паўдневаамерыканскі кракадзіл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)