ка́йзер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́йзер ка́йзеры
Р. ка́йзера ка́йзераў
Д. ка́йзеру ка́йзерам
В. ка́йзера ка́йзераў
Т. ка́йзерам ка́йзерамі
М. ка́йзеру ка́йзерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́йзер м., ист. ка́йзер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́йзер ист. ка́йзер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́йзер, ‑а, м.

Імператар у «Свяшчэннай Рымскай імперыі» і Германскай імперыі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ням. Kaiser ад лац. caesar — цар, цэзар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́йзер м. гіст. Káiser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́йзер

(ням. Kaiser, ад лац. caesar = цэзар)

імператар у «Свяшчэннай Рымскай імперыі» (962—1806 гг.) і Германскай імперыі (1871—1918 гг.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кайзер Г. 3/7, 442; 11/425

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кайзер Георг

т. 7, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

kajzer

м. разм. іран. кайзер; германскі імператар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Káiser

m -s, - імпера́тар, ка́йзер

◊ sich um des ~s Bart stréiten* — спрача́цца аб чым-н. неканкрэ́тным [неісто́тным]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)