казяро́г, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. (з вялікай літары). Адно з 12 сузор’яў Задыяка.

Нарадзіцца пад знакам Казярога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казяро́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. казяро́г казяро́гі
Р. казяро́га казяро́гаў
Д. казяро́гу казяро́гам
В. казяро́га казяро́гаў
Т. казяро́гам казяро́гамі
М. казяро́гу казяро́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Казяро́г м., астр. Козеро́г

казяро́г м., зоол. козеро́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казяро́г, ‑а, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. Адно з 12 сузор’яў задыяка.

[Пераклад з лац. capricornus — літаральна «рог казы».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Казярог

т. 7, с. 437

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

казяро́г​I м заал Stéinbock m -(e)s, -böcke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Казяро́г​II м астр Stéinbock m -(e)s;

тро́пік Казяро́га астр Wéndekreis des Stéinbocks

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Казяро́гі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Казяро́гі
Р. Казяро́г
Казяро́гаў
Д. Казяро́гам
В. Казяро́гі
Т. Казяро́гамі
М. Казяро́гах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

козеро́г зоол. казяро́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Козеро́г астр. Казяро́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)