казначе́й казначэ́й, -чэ́я м., ска́рбнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казначей

Том: 14, старонка: 227.

img/14/14-227_1492_Казначей.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

казначэ́й м., в разн. знач. казначе́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́рбнік м., ист. казначе́й, ска́рбник, ска́рбничий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казначэ́й

(рус. казначей, ад караім. xaznacy)

1) хавальнік грошай і каштоўнасцей якой-н. установы, прадпрыемства, арганізацыі;

2) асоба, якая загадвала казначэйствам у Расійскай імперыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)