казеі́н, -у, м.

Бялковае клейкае рэчыва, якое ўтвараецца пры стварожванні малака.

|| прым. казеі́навы, -ая, -ае.

К. клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казеі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. казеі́н
Р. казеі́ну
Д. казеі́ну
В. казеі́н
Т. казеі́нам
М. казеі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

казеі́н, -ну м., хим. казеи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казеі́н, ‑у, м.

Бялковае клейкае рэчыва, якое ўтвараецца пры стварожванні малака.

[Ад лац. caseus — сыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казеін

т. 7, с. 425

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Казеін 2/573; 3/499; 5/40, 226, 401; 7/160; 10/616

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

казеі́н

(фр. caséine, ад лац. caseus = сыр)

бялковае рэчыва, якое здабываецца з малака, асноўная састаўная частка тварагу, сыру; выкарыстоўваецца для вырабу фарбаў, клею, лаку і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

казеи́н хим. казеі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казеі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казеіну. // Які мае ў сваім саставе казеін. Казеінавы клей. Казеінавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kazeina

ж. біял. казеін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)