Казе́лькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Казе́лькі
Р. Казе́лек
Казе́лькаў
Д. Казе́лькам
В. Казе́лькі
Т. Казе́лькамі
М. Казе́льках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Казе́лькі ’казюлькі’ (Касп.). Ад асновы казёл‑, назва паводле зааморфных прыкмет казла або паводзін насякомага, тое ж у многіх іншых дэрыватах ад каза, казёл, параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

казе́лька

‘кузурка, казюлька’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. казе́лька казе́лькі
Р. казе́лькі казе́лек
Д. казе́льцы казе́лькам
В. казе́льку казе́лек
Т. казе́лькай
казе́лькаю		 казе́лькамі
М. казе́льцы казе́льках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)