каза́льніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каза́льніца каза́льніцы
Р. каза́льніцы каза́льніц
Д. каза́льніцы каза́льніцам
В. каза́льніцу каза́льніцы
Т. каза́льніцай
каза́льніцаю
каза́льніцамі
М. каза́льніцы каза́льніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каза́льніца, ‑ы, ж.

Уст. Амбон. Не веру купленым прарокам, Што з казальніц за грошы лгуць І сочаць прагавітым вокам, Скуль больш чырвонцаў ім нясуць. Купала. Ксёндз узышоў на балкон-казальніцу, адкашляўся і пачаў гаварыць казань. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

forecaster [ˈfɔ:kɑ:stə] n. прадказа́льнік; прад каза́льніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kazalnica

ж. амбон, амвон, казальніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pulpit

[ˈpʊlpɪt]

n.

1) ка́тэдра для прамо́ўцы

2) ка́тэдра або́ каза́льніца для прапаве́дніка; анало́й -я m., амбо́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ambona

ambon|a

ж. амбон, амвон, казальніца;

głosić kazanie z ~y — прамаўляць казанне з амбона

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АМБО́Н

(ад грэч. ambōn узвышэнне),

казальніца, пульпіт, паўкруглае і высунутае на сярэдзіну храма ўзвышэнне перад царскімі варотамі, з якога чытаюць Евангелле, гавораць казанні. Сімвалізуе камень каля Труны Гасподняй, які адваліў ангел і з яго абвясціў міраносцам пра ўваскрэсенне Хрыста. Амбон рабілі з каменю, дрэва, металу, багата дэкарыравалі мармурам. У ранні перыяд хрысціянства ўстанаўлівалі перад алтаром каля балюстрады, што аддзяляла хоры ад нефа, і мелі форму трыбуны з парапетам; з сярэднявечча — каля левага міжнефавага ці цэнтр. слупа, у аднанефавых храмах — на сцяне. У эпоху Адраджэння амбон меў пераважна акруглую ці чатырохгранную форму.

Амбон у касцёле францысканцаў у Пінску. 18 ст.

т. 1, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

desk

[desk]

1.

n.

1) пісьмо́вы стол

2) шко́льная ла́ўка, па́рта f

3) Church

а) анало́й -я m.

б) каза́льніца f., амбо́н -у m.

4) аддзяле́ньне, сэ́ктар (устано́вы)

information desk — даве́дачны стол, інфарма́цыя f.

copy desk — стол рэда́ктара ў рэда́кцыі газэ́ты

2.

adj.

насто́льны, пісьмо́вы

a desk calendar — насто́льны калянда́р

desk set — пісьмо́выя прыла́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)