ка́жучы,
Дзеепрысл. незак. ад казаць.
•••
Інакш кажучы (у знач. пабочн.) — іншымі словамі.
Карацей кажучы (у знач. пабочн.) — коратка, без падрабязнасцей, сцісла.
Між (паміж) намі кажучы — тое, што і між (паміж) намі (гл. мы).
Мякка кажучы (у знач. пабочн.) — ужываецца як напамін пра тое, што гаворачая асоба знарок пазбягае рэзкіх слоў аб кім‑, чым‑н.
Не тут кажучы (казана) (у знач. пабочн.) — выражае пажаданне, каб тое непрыемнае, пра што ідзе размова, мінала ўдзельнікаў гутаркі.
Няўрокам кажучы (у знач. пабочн.) — каб не сурочыць.
Па праўдзе кажучы (сказаць); праўду кажучы (сказаць) (у знач. пабочн.) — гаварыць шчыра, адкрыта.
Уласна кажучы (у знач. пабочн.) — па сутнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маўчко́м, прысл.
Нічога не кажучы, захоўваючы маўчанне.
Сядзець м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сло́вам, пабочн. сл.
Карацей кажучы, увогуле.
С., заўтра першы дзень адпачынку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ула́сна.
1. пабочн. сл., са словам «кажучы» або без яго. Па сутнасці, на самай справе.
Я, у. кажучы, не чакаў такога.
2. часц. Ва ўласным разуменні слова.
За тэкстам літаратурнага сцэнарыя пачалася ў. рэжысёрская работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
няўро́кам, прысл.
Выпадкова, нечакана.
Калі я засну н., разбудзі.
◊
Няўрокам кажучы — каб не сурочыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ула́сна вводн. сл. со́бственно;
◊ у. ка́жучы — со́бственно говоря́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
няўро́кам, прысл.
Ненаўмысна; выпадкова. [Камандзір брыгады:] — У сон нешта хіліць... Як задрамлю няўрокам, разбудзі... Мележ. І калі якой парою Ты заблудзішся няўрокам, Дык гукні — і над зямлёю Пойдзе голас твой далёка. Кірэенка.
•••
Няўрокам кажучы гл. кажучы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
між, прыназ.
1. з Т. Выражае прасторавыя адносіны, ужыв. для ўказання на прадметы, пасярод якіх або ў прамежку паміж якімі што-н. знаходзіцца, адбываецца.
Дарога віецца між палямі.
2. з Р або Т. Выражае аб’ектныя адносіны; служыць для ўказання на групу прадметаў або асоб, у асяроддзі якіх наглядаюцца ўзаемасувязі.
Спрэчка між сяброў.
Дружба між народамі.
◊
Між іншым —
1) мімаходам, не звяртаючы асаблівай увагі;
2) дарэчы, к слову кажучы.
Між (паміж) намі (кажучы) — аб чым-н. такім, чаго не варта гаварыць іншым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
іна́кш.
1. прысл., злуч. супраціўны. Тое, што і іначай.
2. злуч. далучальны. Далучае члены сказа, якія растлумачваюць змест папярэдніх слоў ці сказаў.
◊
Інакш кажучы — іншымі словамі.
Так ці інакш — ва ўсякім выпадку, тым ці іншым спосабам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
frankly [ˈfræŋkli] adv. шчы́ра, праўдзі́ва; шчы́ра ка́жучы;
Frankly, I’m not very interested. Шчыра кажучы, я не вельмі зацікаўлены.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)