Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кадзі́цьнесов., церк., перен. кади́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кадзі́ць, каджу, кадзіш, кадзіць; незак.
Раскалыхваючы ў руцэ кадзіла, курыць ладанам або іншымі пахучымі рэчывамі ў час набажэнства. Кадзіць сваім кадзілам дзяк Паперадзе працэсіі.Куляшоў.Вось не забыцца мне ніколі, Як раз угодніку Міколе Служыў малебен поп адзін. Як шчыра ён кадзіў.Крапіва.//перан. Незаслужана, празмерна хваліць каго‑н. Сяджу і думаю: які ж я дзівак быў учора. Часам з некім грымеў, часах некаму ў вочы кадзіў.Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кадзі́цьцарк. Wéihrauch stréuen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Кадзі́ць ’раскалыхваючы ў руцэ кадзіла, курыць ладанам або іншымі пахучымі рэчывамі ў час набажэнства’ (БРС, ТСБМ, Яруш.). У гаворках вядома, відаць, толькі ў такіх значэннях; відавочнае запазычанне (праз рус. мову?) з ц.-слав.кадити, якое, як і ст.-рус.кадити, ст.-слав.кадити ’тс’ і інш. формамі ў слав. мовах з прасл.kaditi; аднак утваральная аснова невядомая (< *kod‑). Суадносіцца анафанічна з прасл.čaditi, вытворныя ад якога добра засведчаны ў бел. мове. Для прасл.kaditi практычна не знаходзіцца ні балтыйскіх, ні іншых і.-е. адпаведнікаў, гл. Слаўскі, 2, 18–19; Трубачоў, Эт. сл., 9, 110.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пакадзі́ць, ‑каджу, ‑кадзіш, ‑кадзіць; зак.
Кадзіць некаторы час. Пакадзіць кадзілам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кади́тьнесов., церк., перен.кадзі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
cense
[sens]
v.
кадзі́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ánräuchern
vt падвэ́ндзіць; закуры́ць, закуро́дыміць
mit Wéihrauch ~ — кадзі́ць ла́данам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)