каго́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, -го́рт і -аў, ж.

1. Атрад войска ў Старажытным Рыме, дзясятая частка легіёна.

2. перан. Група людзей, згуртаваная агульнымі мэтамі, ідэямі.

Непераможная к. аднадумцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каго́рта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каго́рта каго́рты
Р. каго́рты каго́рт
каго́ртаў
Д. каго́рце каго́ртам
В. каго́рту каго́рты
Т. каго́ртай
каго́ртаю		 каго́ртамі
М. каго́рце каго́ртах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каго́рта ж., ист., перен. кого́рта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каго́рта, ‑ы, ДМ ‑рце; Р мн. кагорт; ж.

1. Атрад войска ў Старажытным Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна.

2. перан. Група людзей, згуртаваная агульнымі ідэямі, мэтамі. Слаўная кагорта бальшавікоў. □ Міхаіл Сярмяжка належыць да той шматлікай і слаўнай кагорты будаўнікоў-вандроўнікаў, якія не заседжваюцца доўгі на адным месцы. Дадзіёмаў.

[Ад лац. cohors, cohortis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кагорта

т. 7, с. 403

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каго́рта

(польск. kohorta, ад лац. cohors, -rtis)

1) атрад войска ў Стараж. Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна;

2) перан. моцна згуртаваная група людзей, аб’яднаных агульнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каго́рта

(лац. cohors, -rtis)

1) атрад войска ў Старажытным Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна;

2) перан. моцна згуртаваная група людзей, аб’яднаных агульнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

cohort [ˈkəʊhɔ:t] n. каго́рта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кого́рта каго́рта, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стальны́ в разн. знач. стально́й;

с. дрот — стальна́я про́волока;

с. ко́лер — стально́й цвет;

~на́я каго́рта — стальна́я кого́рта;

~на́я во́ля — стальна́я во́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)