кага́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кага́рка |
кага́ркі |
| Р. |
кага́ркі |
кага́рак |
| Д. |
кага́рцы |
кага́ркам |
| В. |
кага́рку |
кага́рак |
| Т. |
кага́ркай
кага́ркаю |
кага́ркамі |
| М. |
кага́рцы |
кага́рках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кага́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Абл. Чайка. З ветрам узняўшыся, кружыцца кагарак шэраг. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Möwe
f -, -n заал. кага́рка, ча́йка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gull
I [gʌl]
n.
ча́йка f.; ка́гарка f.
II [gʌl]
1.
v.t.
ашу́кваць; абду́рваць
2.
n.
прасьця́к -а́ m., ду́рань -ня m., чалаве́к, яко́га лёгка абдуры́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)