кавале́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кавале́р кавале́ры
Р. кавале́ра кавале́раў
Д. кавале́ру кавале́рам
В. кавале́ра кавале́раў
Т. кавале́рам кавале́рамі
М. кавале́ру кавале́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кавале́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, узнагароджаная ордэнам.

К. ордэна Славы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавале́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавале́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавале́р​I кавале́р, -ра м.;

кавале́р о́рдена кавале́р о́рдэна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавале́р I м. (в обществе) кавале́р; ухажёр;

танцава́ць за ~ра — танцева́ть за кавале́ра;

яна́ чака́е свайго́ ~ра — она́ ждёт своего́ кавале́ра (ухажёра)

кавале́р II м. (человек, награждённый орденом) кавале́р;

к. о́рдэна Францы́ска Скары́ны — кавале́р о́рдена Франци́ска Скори́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавале́р​II (в обществе) кавале́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавале́р, ‑а, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні і пад. [Валя:] Вось дык кавалер! Кінуў дзяўчыну сярод ночы на вуліцы. Крапіва. — Знайдзі хоць ты, Пеця, мне кавалера, калі сам не ўмееш танцаваць, — просіць .. [Дора Змітраўна]. Карпаў. // Хлопец, мужчына, які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

2. Малады чалавек; халасты мужчына. У хаце Марты — беспарадак і чад: сыны яе кавалеры — Віктар і Стась — чысцяцца, гладзяцца. Ракітны. Лапко быў яшчэ кавалерам, хоць яму падбіралася пад палавіну пятага дзесятка. Колас.

3. Асоба, узнагароджаная ордэнам. Кавалер ордэна Славы.

[Фр. cabalier, іт. cabaliere.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавалер

т. 7, с. 391

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кавале́р​I м Kavalíer [-va-] m -s, -e (у танцы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кавале́р​II м (ордэна) Träger m -s, - (éines Órdens)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)