кусо́к в разн. знач. кусо́к, -ска́ м., кава́лак, -лка м.;

кусо́к де́рева кава́лак дрэ́ва;

кусо́к хле́ба кава́лак (кусо́к) хле́ба;

са́хар куска́ми цу́кар куска́мі;

◊

ла́комый кусо́к сма́чны кусо́к;

кусо́к в го́рло не идёт кусо́к у го́рла не ле́зе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дзеравяка назоўнік | жаночы род | размоўнае

Кавалак дрэва.

  • На беразе ракі дагнівалі пачарнелыя дзеравякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кавал назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Вялікі кавалак чаго-н.

  • Адрэзаў лепшы к. скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

умалоць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

З’есці з вялікім апетытам, умяць.

  • У. кавалак каўбасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

roast​1 [rəʊst] n. смажані́на, сма́жаны кава́лак мя́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аскабалак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Кавалак, абломак, асколак чаго-н.

  • А. дрэва.

|| прыметнік: аскабалкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падгузак назоўнік | мужчынскі род

Кавалак тканіны, які падсцілаецца грудному дзіцяці пад ніжнюю частку цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шмат​2 назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Абрывак, адарваны кавалак чаго-н.

  • Валяліся шматы паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

połeć

м. кавалак; луста; полць;

słoniny — кавалак сала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глыба назоўнік | жаночы род

Вялікі кавалак, абломак цвёрдага рэчыва.

  • Г. лёду.

|| прыметнік: глыбавы.

  • Г. россып.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)