исполня́ть​I несов.

1. (выполнять) выко́нваць;

2. (осуществлять) здзяйсня́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исполня́ть​II несов., уст. (наполнять) напаўня́ць (чым);

исполня́ть се́рдце наде́ждой напаўня́ць сэ́рца надзе́яй; (охватывать — о чувствах, мыслях и т. п.) ахо́пліваць, апано́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаўня́ць несов. исполня́ть; см. спо́ўніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выко́нваць несов.

1. исполня́ть;

2. (осуществлять) выполня́ть, исполня́ть; соверша́ть, производи́ть;

3. (обязанности и т.п.) исполня́ть, выполня́ть, нести́;

в. абавя́зкі — исполня́ть (нести́) обя́занности;

в. слу́жбу — нести́ слу́жбу;

4. (правила, законы) выполня́ть, соблюда́ть;

1-4 см. вы́канаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отправля́ть​II несов., уст. (исполнять) выко́нваць;

отправля́ть обя́занности выко́нваць абавя́зкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здзяйсня́ць несов.

1. осуществля́ть; (план и т.п. — ещё) выполня́ть, исполня́ть;

2. соверша́ть, сверша́ть; см. здзе́йсніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выполня́ть несов.

1. (исполнять) выко́нваць; здзяйсня́ць; (делать — ещё) рабі́ць;

2. спец. (наполнять) напаўня́ць; см. вы́полнить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исполня́ющий

1. прич. які́ (што) выко́нвае; які́ (што) здзяйсня́е; см. исполня́ть​I;

2. прил. выко́нваючы;

исполня́ющий обя́занности выко́нваючы абавя́зкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

справля́ться​I несов.

1. (делать, исполнять что-л.) спраўля́цца;

2. (одолевать в борьбе) спраўля́цца, адо́льваць (каго, што); см. спра́виться​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прои́грывать несов.

1. (в игре) прайграва́ць; прагу́льваць;

2. (исполнять, играть) прайграва́ць;

3. (лишаться чего-л., утрачивать) прайграва́ць; прага́дваць; стра́чваць; см. проигра́ть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)