искуси́ть сов., уст.

1. (соблазнить) спакусі́ць;

2. (испытать) вы́прабаваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спакусі́ць сов.

1. соблазни́ть; искуси́ть;

ён ~сі́ў мяне́ пайсці́ ў кіно́ — он соблазни́л меня́ пойти́ в кино́;

2. (девушку, женщину) соблазни́ть, обольсти́ть, соврати́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

искушённый

1. прич. спаку́шаны;

2. прич. вы́прабаваны; наву́чаны;

искушённый о́пытом наву́чаны во́пытам; см. искуси́ть;

3. прил. (в чём) дасве́дчаны, спрактыкава́ны (у чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спаку́са ‘спакушэнне, прынада’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Байк. і Некр.). Параўн. укр. споку́са ‘тс’. Аддзеяслоўны назоўнік ад спакусі́ць ‘прывабіць, схіліць, прынадзіць’ (Касп., Сержп.) паводле польск. skusić ‘тс’ і pokusa ‘прынада’, што да kusić з першасным значэннем ‘каштаваць, браць пробу’ < прасл. *kusiti, параўн. укр. скуси́ти ‘прынадзіць, прывабіць’, рус. искуси́ть ‘паспрабаваць, даведацца’, ‘схіліць’, чэш. zkusiti ‘паспрабаваць, выпрабаваць’, славац. skúsiť ‘тс’, н.-луж. skušyś ‘спрабаваць’, серб.-харв. ìskusiti ‘паспытаць, выпрабаваць’, балг. изкуся́ ‘тс’, макед. искуси ‘тс’, ст.-слав. искоусити ‘тс’, што ўзыходзіць да *jьzkusiti, дзе u (насуперак Брукнеру, 235) мае першасны характар, паколькі *kusiti з’яўляецца агульнаславянскім запазычаннем з гоц. kausjan (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 318; ЭССЯ, 13, 135).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)