извести́ть сов. (кого) паве́даміць (каму); (оповестить) апавясці́ць (каго); наказа́ць (каму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оповести́ть сов. апавясці́ць (каго); абвясці́ць (каму); (известить) паве́даміць (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апавясці́ць сов.

1. (сообщить кому-л. о чём-л.) уве́домить, извести́ть; оповести́ть;

2. (торжественно объявить) возвести́ть; провозвести́ть; огласи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паве́даміць (каму; без доп.) сов.

1. извести́ть (кого), уве́домить (кого); сообщи́ть; оповести́ть (кого);

п. дзе́ду аб прые́здзе — извести́ть де́да (сообщи́ть де́ду) о прие́зде;

п. па ра́дыё — сообщи́ть по ра́дио;

2. (дать какие-л. сведения) осве́домить (кого), сообщи́ть;

п. мілі́цыі — осве́домить мили́цию, сообщи́ть мили́ции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́з, -зу м.

1. нака́з; наставле́ние ср.;

ён заўсёды выко́нваў н. ба́цькі — он всегда́ выполня́л нака́з (наставле́ние) отца́;

2. разг.: даць н. переда́ть, извести́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предупреди́ть сов.

1. (заранее известить) папярэ́дзіць; паве́даміць (зара́ней); перасцерагчы́ (ад чаго);

предупреди́ть об опа́сности папярэ́дзіць аб небяспе́цы, перасцерагчы́ ад небяспе́кі;

2. (предотвратить) прадухілі́ць; адхілі́ць; папярэ́дзіць;

предупреди́ть пожа́р прадухілі́ць (папярэ́дзіць) пажа́р;

предупреди́ть несча́стье прадухілі́ць (папярэ́дзіць) няшча́сце;

3. (опередить) апярэ́дзіць, вы́перадзіць;

предупреди́ть собы́тия апярэ́дзіць (вы́перадзіць) падзе́і;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)