з’яўля́цца гл. з’явіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’яўля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. з’яўля́юся з’яўля́емся
2-я ас. з’яўля́ешся з’яўля́ецеся
3-я ас. з’яўля́ецца з’яўля́юцца
Прошлы час
м. з’яўля́ўся з’яўля́ліся
ж. з’яўля́лася
н. з’яўля́лася
Загадны лад
2-я ас. з’яўля́йся з’яўля́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час з’яўля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

з’яўля́цца несов.

1. в разн. знач. явля́ться; (начинать существовать, возникать — ещё) появля́ться, рожда́ться;

2. (показываться) появля́ться;

1, 2 см. з’яві́цца;

3. (быть чем-л.) явля́ться; представля́ть (собо́й); служи́ть;

слу́жба ў а́рміі ~ля́ецца пачэ́сным абавя́зкам грамадзя́н — слу́жба в а́рмии явля́ется почётной обя́занностью гра́ждан;

ён ~ля́ецца ўвасабле́ннем дабраты́ — он представля́ет (собо́й) воплоще́ние доброты́;

пе́ршы раздзе́л ~ля́ецца ўсту́пам — пе́рвый разде́л явля́ется (слу́жит) вступле́нием

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’яўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да з’явіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’яўля́цца гл. з’явіцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

з’яві́цца, з’яўлю́ся, з’я́вішся, з’я́віцца; зак.

1. Прыйсці куды-н. па выкліку, па якой-н. афіцыйнай неабходнасці.

З. ў час.

З. ў суд.

2. Прыйсці, прыбыць.

Дадому сын з’явіўся позна вечарам.

3. Узнікнуць, паказацца перад вачамі, паявіцца.

На небе з’явіліся першыя зоркі.

4. Узнікнуць, пачаць існаваць.

З’явілася новая думка.

5. Стаць, зрабіцца чым-н.

Прастуда з’явілася прычынай хваробы.

◊

З’явіцца на свет — нарадзіцца.

|| незак. з’яўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. з’яўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выніка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. З’яўляцца, паўставаць.

Слупы вынікалі з-за ўзгоркаў і зноў знікалі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). З’яўляцца лагічным вынікам, узнікаць з чаго-н.

Як вынікае са сказанага.

|| зак. вы́нікнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

появля́ться несов. з’яўля́цца, паяўля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сімвалізава́ць

(фр. symboliser)

з’яўляцца сімвалам чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сафі́зм, -у, м. (кніжн.).

Розумазаключэнне, якое здаецца фармальна правільным, але не з’яўляцца такім па сутнасці, паколькі заснавана на наўмысна няправільным падборы зыходных палажэнняў.

|| прым. сафісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)