зіхце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зіхце́нне
Р. зіхце́ння
Д. зіхце́нню
В. зіхце́нне
Т. зіхце́ннем
М. зіхце́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зіхце́нне ср., см. зіхаце́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зіхце́нне,

гл. зіхаценне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіхаце́нне і зіхце́нне, ‑я, н.

Яркае пералівістае святло, якое выпраменьваецца або адлюстроўваецца чым‑н. Зіхаценне зорак. □ Не так даўно глядзеў шчаслівы ён На баявыя бацькавы медалі, Іх зіхаценне дзіўнае і звон Яму спакою проста не давалі. Вярцінскі. Тут мне дорага ўсё, Да душы прыкіпелі І празрыстасць расы, І зіхценне вясёлак, І вясенняя песня Птушынай капэлы. Матэвушаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зіхце́нне, зіхаце́нне н. Blítzen n -s, Fúnkeln n -s, Glítzern n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

gra

ж.

1. гульня;

gra słów — гульня слоў;

gra kolorów — зіхценне (пераліванне) колераў;

gra na giełdzie — біржавая гульня;

2. ігра (на музычным інструменце);

gra nie warta świeczki — апуха не варта кажуха; скурка не варта вычынкі;

kto/co wchodzi w grę — гаворка ідзе пра каго/што; хто/што бярэцца пад увагу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)