зёлкі, -лак, адз. зёлка, -і, ДМ -лцы, ж.

Лекавыя травы.

Збіраць з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зёлкі, -лак (ед. зёлка ж.) (травы) зе́лье ср., сна́добье ср.; тра́вник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зёлкі, ‑лак; адз. зёлка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Лекавыя травы. Я часта прыпыняюся каля сталоў, Дзе разлажылі прадаўшчыцы зёлкі, Сабраныя з усіх лугоў, палёў, На скрыжаваннях і на валатоўках. Танк. Зёлкі ў .. [бабкі Марылі] былі ад усяго: ад кашлю, ад жывата, ад раматусу, ад галавы. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зёлкі мн Kräuter pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зё́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зё́лка зё́лкі
Р. зё́лкі зё́лак
Д. зё́лцы зё́лкам
В. зё́лку зё́лкі
Т. зё́лкай
зё́лкаю		 зё́лкамі
М. зё́лцы зё́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зе́лле, -я, н. (разм.).

1. Тое, што і пустазелле.

2. Травы як корм для жывёлы; ахрап’е.

Насячы зелля.

3. Лекавыя травы, а таксама настой на іх для лячэбных мэт; зёлкі.

Варыць з.

Лячыцца зеллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

herb

[ɜ:rb]

n.

зёлка f., ле́кавыя зёлкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зе́лье ср., разг. зе́лле, -лля ср.; (травы) зёлкі, -лак ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

herbage

[ˈɜ:rbɪdʒ]

n.

1) зёлкі coll.

2) трава́ f.

3) зялёнае лі́сьце і сьцёблы расьлі́наў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

на́чыста, прысл.

1. Без памарак, канчаткова. Лепшыя канспекты, як правіла, былі ў Васіна, які адзін рэгулярна перапісваў іх начыста. Карпаў. // Вельмі чыста. Аніводнай непатрэбнай зёлкі не расло пад .. [чайнымі кустамі] — усё было начыста выпала[т]а. Маўр.

2. Цалкам; поўнасцю. Спалілі фашысты ўсё начыста. Людзей каго пазабівалі, а каго ў Нямеччыну пагналі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)