зяме́льны, -ая, -ае.

1. гл. зямля.

2. Які мае адносіны да землеўладання (у 1 знач.) і да земляробства.

Зямельнае права.

Зямельная рэформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зяме́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зяме́льны зяме́льная зяме́льнае зяме́льныя
Р. зяме́льнага зяме́льнай
зяме́льнае		 зяме́льнага зяме́льных
Д. зяме́льнаму зяме́льнай зяме́льнаму зяме́льным
В. зяме́льны (неадуш.)
зяме́льнага (адуш.)		 зяме́льную зяме́льнае зяме́льныя (неадуш.)
зяме́льных (адуш.)
Т. зяме́льным зяме́льнай
зяме́льнаю		 зяме́льным зяме́льнымі
М. зяме́льным зяме́льнай зяме́льным зяме́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зяме́льны земе́льный;

з. ўча́стак — земе́льный уча́сток;

~ная рэфо́рма — земе́льная рефо́рма;

~ная рэ́нта — земе́льная ре́нта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зяме́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да зямлі ​1 (у 5 знач.), звязаны з ёй. Зямельны ўчастак. Зямельны фонд.

2. Які мае адносіны да землеўладання, да землекарыстання. Зямельная рэнта. Зямельная рэформа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зяме́льны Land-, Bóden-, Grund-;

зяме́льны ўча́стак Grúndstück n -(e)s, -e;

зяме́льны надзе́л с.-г. Bódenanteil m -s, -e;

зяме́льная ўла́снасць Grúndbesitz m -es, Bódenbesitz m;

2. (аграрны) agrárisch, Agrár-;

зяме́льная рэфо́рма Bódenreform f -, -en, Agrárreform f;

зяме́льная рэ́нта эк Grúndrente f -, -n;

зяме́льны банк Agrárbank f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчо́лачна-зяме́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчо́лачна-зяме́льны шчо́лачна-зяме́льная шчо́лачна-зяме́льнае шчо́лачна-зяме́льныя
Р. шчо́лачна-зяме́льнага шчо́лачна-зяме́льнай
шчо́лачна-зяме́льнае		 шчо́лачна-зяме́льнага шчо́лачна-зяме́льных
Д. шчо́лачна-зяме́льнаму шчо́лачна-зяме́льнай шчо́лачна-зяме́льнаму шчо́лачна-зяме́льным
В. шчо́лачна-зяме́льны (неадуш.)
шчо́лачна-зяме́льнага (адуш.)		 шчо́лачна-зяме́льную шчо́лачна-зяме́льнае шчо́лачна-зяме́льныя (неадуш.)
шчо́лачна-зяме́льных (адуш.)
Т. шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льнай
шчо́лачна-зяме́льнаю		 шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льнымі
М. шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льнай шчо́лачна-зяме́льным шчо́лачна-зяме́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зямельны адвод

т. 7, с. 128

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Зямельны кадастр

т. 7, с. 129

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зямельны фонд

т. 7, с. 129

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зямля́, -і́; мн. зе́млі, зяме́ль, Д зе́млям, ж.

1. (у тэрміналагічным значэнні — з вялікай літары). Трэцяя ад Сонца планета, якая круціцца вакол сваёй восі і вакол Сонца.

Месяц — спадарожнік Зямлі.

2. Суша (у адрозненне ад воднай або паветранай прасторы).

На гарызонце маракі ўбачылі зямлю.

Адрознівацца як неба ад зямлі (вельмі моцна, рэзка).

3. Глеба, верхні слой кары планеты Зямля, паверхня.

Апрацоўка зямлі.

Хадзіць па зямлі.

4. Рыхлае цёмна-бурае рэчыва, што ўваходзіць у састаў кары нашай планеты.

З. з пяском і глінай.

5. Тэрыторыя, якая знаходзіцца ў чыім-н. уладанні, карыстанні.

Калгасная з.

Цалінныя землі.

6. Краіна, дзяржава (высок.).

Беларуская з.

|| памянш.-ласк. зяме́лька, -і, ДМ -льцы, ж. (да 3—5 знач.; разм.) і зямлі́ца, -ы, ж. (да 3—5 знач.; разм.).

|| прым. зяме́льны, -ая, -ае (да 5 знач.), земляны́, -а́я, -о́е (да 3 і 4 знач.) і зямны́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Зямельны ўчастак.

Зямельныя работы (работа па ўпарадкаванні насыпаў, каналаў і пад.). Зямны шар.

Зямная вось.

◊

Зямны паклон — нізкі паклон як выказ глыбокай павагі, удзячнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)