зыб, -у, м.

Лёгкае хістанне воднай паверхні, рабізна на ёй.

Азёрны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зы́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зы́б
Р. зы́бу
Д. зы́бу
В. зы́б
Т. зы́бам
М. зы́бе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зыб, -у м. зыбь ж.;

○ мёртвы з. — мёртвая зыбь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зыб, зыбу, м.

Лёгкае хістанне воднай паверхні, рабізна на воднай паверхні. Затока. Ні хвалі, ні зыбу няма, І тут нават кручы не надта крутыя. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зыб м. Kräuseln n -s (на рацэ); Séegang m -(e)s, Dünung f - (на моры);

мо́цны зыб schwérer Séegang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Зыб ’лёгкае хістанне воднай паверхні’. Рус. зыбь. Ст.-рус. зыбь (XVI ст.). Ад дзеяслова зыбаць (гл.) з тэматычным ‑ь (< *‑ĭ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зыб

1. Усплёск хвалі, ваганне вады (БРС).

2. Дрыгвяністая паверхня балота (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зы́бавіца, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і зыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зыбь ж. зыб, род. зы́бу м., зы́банне, -ння ср.;

мёртвая зыбь мёртвы зыб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)