зубні́к

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зубні́к зубнікі́
Р. зубніку́ зубніко́ў
Д. зубніку́ зубніка́м
В. зубні́к зубнікі́
Т. зубніко́м зубніка́мі
М. зубніку́ зубніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубні́к

‘зубны ўрач’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зубні́к зубнікі́
Р. зубніка́ зубніко́ў
Д. зубніку́ зубніка́м
В. зубніка́ зубніко́ў
Т. зубніко́м зубніка́мі
М. зубніку́ зубніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубні́к I, -ка́ м., разг. (зубной врач) зубни́к

зубні́к II, -ку́ бот. ске́рда ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубні́к ​1, ‑а, м.

Разм. Зубны ўрач.

зубні́к ​2, ‑у, м.

Аднагадовая або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі, сабранымі ў суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубнік

т. 7, с. 116

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ске́рда ж., бот. зубні́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dentysta

м. зубны ўрач; стаматолаг; зубнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скрыпушка ‘смалёўка, Silene cucubalus Wib.’ (Кіс.), скрыпу́ха ‘скрыпень’ (Сл. ПЗБ), укр. дыял. скрипуха ‘зубнік, Crepis L.’. Польск. skrzypka ‘ляскаўка, Silene inflata L.’, паводле Варш. сл., паходзіць ад skrzyp ‘скрып’, што, відаць, суадносіцца з іншымі назвамі — за́ячча капу́ста, рус. за́ячья капу́ста, паралельныя да назваў ад кораня скрып‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)