зубатыя кіты

т. 7, с. 115

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зуба́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зуба́ты зуба́тая зуба́тае зуба́тыя
Р. зуба́тага зуба́тай
зуба́тае		 зуба́тага зуба́тых
Д. зуба́таму зуба́тай зуба́таму зуба́тым
В. зуба́ты (неадуш.)
зуба́тага (адуш.)		 зуба́тую зуба́тае зуба́тыя (неадуш.)
зуба́тых (адуш.)
Т. зуба́тым зуба́тай
зуба́таю		 зуба́тым зуба́тымі
М. зуба́тым зуба́тай зуба́тым зуба́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіт¹, -а́, М кіце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вялікая марская млекакормячая жывёліна, знешне падобная на рыбу.

Зубатыя кіты.

2. часцей мн., перан. Пра чалавека, які мае выключна важнае значэнне ў якой-н. сферы дзейнасці.

Кіты навукі.

Кіты сучаснай касманаўтыкі.

|| прым. кіто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. вус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)