Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зрэз, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Месца, па якім зрэзана, разрэзана што-н., а таксама зрэзаная частка чаго-н.; тое, што зрэзана.
З. бервяна.
2.перан. Стан чаго-н. у пэўны перыяд развіцця, руху.
Сінхронны з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зрэз (род. зрэ́зу) м., в разн. знач. срез
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зрэз, зразу, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. зразаць — зрэзаць (у 1 знач.).
2. Месца, па якім зрэзана, разрэзана што‑н. Чарада нізкіх, абкораных пнёў з кропелькамі смалы на врэзах разбягалася перад вачамі.Сачанка.
3. Тое, што зрэзана; зрэзаны слой, частка чаго‑н. Высушыць першы зрэз тытуню.//Спец. Самая тонкая пласцінка тканкі, выразаная з арганізма для вывучэння мікраскапічнай будовы гэтай тканкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрэзм
1. (дзеянне) Schnéiden n -s, Schnitt m -(e)s;
2. (месца) Schníttstelle f -, -n, Schnitt m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
папяро́чны, -ая, -ае.
Які праходзіць, размяшчаецца ўпоперак чаго-н.
П. зрэз.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
срезм.
1.(действие)зрэз, род. зрэ́зу м., зраза́нне, -ння ср., зрэ́званне, -ння ср.;
2.(место)зрэз, род. зрэ́зу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
cross section[ˈkrɒsˌsekʃn]n.
1. папяро́чнае сячэ́нне, папяро́чны разрэ́з
2.зрэз
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Тарэ́ц ’папярочны зрэз; бакавая старана’, ’кароткі брусок для машчэння вуліцы’ (ТСБМ), торц ’папярочны зрэз’, тарцава́ць ’стругаць дрэва ўпоперак слаёў’ (Ласт.). Укр.торе́ць ’тарэц’, рус.торе́ц, торц ’тс’. З італ.torso ’торс, тулава (як частка статуі)’. У такім выпадку італьянскае слова набыло ва ўсходнеславянскіх мовах суфікс ‑ец пад уплывам іншых слоў з гэтым суфіксам. Акрамя таго, дапускаецца сувязь слова з прасл.*terti ’церці’ (ЕСУМ, 5, 604; Фасмер, 4, 88).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
акальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.
1.што. Зрабіць кругавую абмазку ствала дрэва для захавання ад шкоднікаў. // Зрабіць кругавы зрэз кары са ствала дрэва.
2.каго. Надзець пазначанае кольца на лапку птушкі, на хвост рыбы для вывучэння шляхоў іх руху і пад. Акальцаваць птушку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)