зрэ́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зрэ́бны зрэ́бная зрэ́бнае зрэ́бныя
Р. зрэ́бнага зрэ́бнай
зрэ́бнае		 зрэ́бнага зрэ́бных
Д. зрэ́бнаму зрэ́бнай зрэ́бнаму зрэ́бным
В. зрэ́бны (неадуш.)
зрэ́бнага (адуш.)		 зрэ́бную зрэ́бнае зрэ́бныя (неадуш.)
зрэ́бных (адуш.)
Т. зрэ́бным зрэ́бнай
зрэ́бнаю		 зрэ́бным зрэ́бнымі
М. зрэ́бным зрэ́бнай зрэ́бным зрэ́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрэ́бны разг. поско́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены са зрэб’я (у 1 знач.). Зрэбныя ніткі. Зрэбная тканіна.

2. Пашыты са зрэб’я (у 2 знач.). Зрэбны мех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрэ́бны derb; Hanf-, hánfen, hänfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зрэ́б’е, -я, н.

Грубая кастрывая кудзеля, што аддзяляецца пры трапанні лёну, пянькі, а таксама палатно з такой кудзелі і адзенне з такога палатна.

Ткаць з.

Хадзіць у зрэб’і.

|| прым. зрэ́бны, -ая, -ае.

Зрэбныя ніткі.

З. мех.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зрэ́бны ’суровы’ < *изгребьнъ (гл. зрэб’е), ужо з XIV–XV стст. jьz‑greb‑ьn‑ъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радавы́⁴, -а́я, -о́е.

Зроблены з грубай ільняной пражы; зрэбны.

Радавое палатно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поско́нный канапля́ны; зрэ́бны; см. по́сконь​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tapisseríe

f -, -rí¦en габеле́н, зрэ́бны дыва́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хатулёк, ‑лька, ж.

Разм. Памянш. да хатуль; невялікі хатуль. У каго торба вісела праз плячо, як у старца, у каго за спінаю целяпаўся зрэбны хатулёк. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)