Зо́рная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Зо́рная
Р. Зо́рнай
Д. Зо́рнай
В. Зо́рную
Т. Зо́рнай
Зо́рнаю
М. Зо́рнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зорная астраномія

т. 7, с. 112

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зорная велічыня

т. 7, с. 113

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АБСАЛЮ́ТНАЯ ЗО́РНАЯ ВЕЛІЧЫНЯ́,

гл. ў арт. Зорная велічыня.

т. 1, с. 43

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гала́ктыка, -і, ДМ -тыцы, мн. -і, -тык, ж.

Вялізная зорная сістэма.

Наша г.

Іншыя галактыкі.

|| прым. галакты́чны, -ая, -ае.

Галактычныя туманнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іскры́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць іскрыстага. Зорная іскрыстасць. Іскрыстасць віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохпластавы́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з трох пластоў. Трохпластавая зорная парода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гала́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. (з вялікай літары). Вялікая зорная сістэма, да якой належыць Сонца і ўся наша планетная сістэма разам з Зямлёй.

2. Усякая іншая зорная сістэма, падобная да нашай зорнай сістэмы.

[Ад грэч. galaktikos — малочны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Нябеснае цела, якое можна бачыць простым вокам у форме ззяючай кропкі на начным небе.

Палярная з.

З. першай велічыні (таксама перан.: пра выдатнага дзеяча мастацтва, навукі). Узыходзячая з. (таксама перан. пра чалавека: новая славутасць). Зорак з неба не хапае (перан.: пра звычайнага, нічым не прыметнага чалавека). Верыць у сваю зорку (перан.: у свой лёс).

2. перан. Пра дзеяча мастацтва, навукі, спартсмена.

3. Фігура, а таксама прадмет з трохвугольнымі выступамі па акружнасці.

Пяціканцовая з.

Марская з. (жывёліна).

|| прым. зо́рны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Зорная карта.

Зорная ноч (з добра бачнымі зоркамі).

◊

Зорная часіна для каго — момант найвышэйшага ўздыму, напружання і выпрабавання сіл, вялікі поспех, трыумф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шасція́русны, ‑ая, ‑ае.

З шасцю ярусамі, гарызантальна размешчанымі адзін пад другім. Шасціярусная зорная тэраса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)