змяі́ны гл. змяя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змяі́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змяі́ны змяі́ная змяі́нае змяі́ныя
Р. змяі́нага змяі́най
змяі́нае		 змяі́нага змяі́ных
Д. змяі́наму змяі́най змяі́наму змяі́ным
В. змяі́ны (неадуш.)
змяі́нага (адуш.)		 змяі́ную змяі́нае змяі́ныя (неадуш.)
змяі́ных (адуш.)
Т. змяі́ным змяі́най
змяі́наю		 змяі́ным змяі́нымі
М. змяі́ным змяі́най змяі́ным змяі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змяі́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змяі́ны змяі́ная змяі́нае змяі́ныя
Р. змяі́нага змяі́най
змяі́нае		 змяі́нага змяі́ных
Д. змяі́наму змяі́най змяі́наму змяі́ным
В. змяі́ны (неадуш.)
змяі́нага (адуш.)		 змяі́ную змяі́нае змяі́ныя (неадуш.)
змяі́ных (адуш.)
Т. змяі́ным змяі́най
змяі́наю		 змяі́ным змяі́нымі
М. змяі́ным змяі́най змяі́ным змяі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змяі́ны прям., перен. змеи́ный;

з. яд — змеи́ный яд;

~ная ўхмы́лка — змеи́ная улы́бка;

~ная му́драсць — змеи́ная му́дрость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змяі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да змяі, належыць ёй. Змяіны яд. Змяінае шыпенне.

2. перан. Каварны, злосны. Паглядзела пані ў прыгожы твар Марынкі змяінымі вачамі. Ваданосаў. Змяіная ўсмешка не сыходзіла з .. пафарбаваных губ [Любы]. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змяі́ны

1. Schlángen-;

змяі́ны яд Schlángengift n -(e)s, -e;

змяі́нае джа́ла gespáltene Zúnge der Schlánge;

змяі́ны ўкус Schlángenbiss m -es, -e;

змяі́нае ко́дла Schlángenbrut f -, en;

2. перан. (вераломны) (héim)tückisch, hämisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змяя́, -і́, мн. зме́і і (з ліч. 2, 3, 4) змяі́, змей, ж.

Паўзун з доўгім звілістым целам, без ног, звычайна з ядавітымі зубамі.

Ядавітая з.

Грымучая з.

|| памянш. зме́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, зме́ек, ж.

|| прым. змяі́ны, -ая, -ае.

З. яд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Змяіны арол, гл. Змеяед

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Змяіны яд 2/461; 3/285; 4/585; 8/326; 11/524, 528

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

змеи́ный змяі́ны, вужа́чы;

◊

змеи́ная му́дрость змяі́ная му́драсць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)