змыка́цца гл. самкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змыка́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. змыка́юся змыка́емся
2-я ас. змыка́ешся змыка́ецеся
3-я ас. змыка́ецца змыка́юцца
Прошлы час
м. змыка́ўся змыка́ліся
ж. змыка́лася
н. змыка́лася
Загадны лад
2-я ас. змыка́йся змыка́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час змыка́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змыка́цца несов., прям., перен. смыка́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да самкнуцца.

2. Зал. да змыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змыка́цца

1. sich schlíeßen*; вайск. sich zusámmenschließen*;

2. (пра вочы) zúfallen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самкну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не́цца; зак.

1. Злучыцца, стаць шчыльным.

Шарэнгі самкнуліся.

2. Пра вочы, губы і пад.: заплюшчыцца, стуліцца.

Вусны самкнуліся.

|| незак. змыка́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смыка́ться

1. змыка́цца;

2. сплю́шчвацца, заплю́шчвацца; сту́львацца; склада́цца; см. сомкну́ться;

3. страд. змыка́цца; см. смыка́ть​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. змыкаць — самкнуць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змыкацца — самкнуцца. Змыканне радоў. Змыканне губ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыкава́цца, ‑куецца; незак.

1. Злучацца ўпрытык; ажыццяўляць стыкоўку аднаго з другім. // перан. Цесна змыкацца, быць блізкімі. Іх погляды стыкуюцца.

2. Зал. да стыкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. змыкаць — самкнуць (у 1 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. змыкацца — самкнуцца (у 1 знач.).

2. Месца, дзе што‑н. змыкаецца, самкнута. На змычцы скляпенняў.

3. перан. Сумеснасць чыіх‑н. дзеянняў, агульнасць інтарэсаў; кантакт, саюз. Змычка горада з вёскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)