змуці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змучу́ зму́цім
2-я ас. зму́ціш зму́ціце
3-я ас. зму́ціць зму́цяць
Прошлы час
м. змуці́ў змуці́лі
ж. змуці́ла
н. змуці́ла
Загадны лад
2-я ас. змуці́ змуці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час змуці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змуці́ць сов. взмути́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змуці́ць, змучу, змуціш, змуціць; зак., што.

Узбоўтваючы, зрабіць мутным; замуціць (пра вадкасці). Змуціць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змуці́ць trüben vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зму́чваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змучыць.

зму́чваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перемути́ть сов., разг.

1. (жидкость) перамуці́ць, перакаламу́ціць; змуці́ць, скаламу́ціць;

2. перабаламу́ціць; (перебунтовать) перабунтава́ць, пабунтава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взмути́ть сов.

1. ускаламу́ціць, скаламу́ціць, замуці́ць, змуці́ць;

2. перен. (встревожить, взволновать) прост. устрыво́жыць, усхвалява́ць, збянтэ́жыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)