зме́ркнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; змерк, -кла; зак.

1. гл. меркнуць.

2. перан. Страціць сілу, значэнне.

Слава змеркла.

|| незак. змярка́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зме́ркнуць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зме́ркне зме́ркнуць
Прошлы час
м. зме́рк
зме́ркнуў		 зме́рклі
зме́ркнулі
ж. зме́ркла
зме́ркнула
н. зме́ркла
зме́ркнула
Дзеепрыслоўе
прош. час зме́ркшы
зме́ркнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зме́ркнуць сов.

1. см. зме́ркнуцца;

2. перен. (утратить силу, значение) поме́ркнуть;

сла́ва ~кла — сла́ва поме́ркла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зме́ркнуць, ‑не; пр. змерк, ‑ла; зак.

1. безас. Тое, што і змеркнуцца. Так скора змеркла, мабыць, таму, што неба зусім нахмурылася і, здаецца, стала ніжэйшае. Чарнышэвіч. Быў вечар, змеркла нядаўна. Чорны.

2. Пакрыцца змрокам; пацямнець. Неба наперадзе, куды ішла дарога, зусім змеркла, ягоная вышыня над намі замутнелася няпэўным колерам. Быкаў. // перан. Страціць сілу, значэнне; загаснуць. Слава змеркла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змярка́ць гл. змеркнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змярка́ць, ‑ае.

Незак. да змеркнуць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ściemnić się

зак. сцямнець, змеркнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)