змацава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
змацава́льны |
змацава́льная |
змацава́льнае |
змацава́льныя |
| Р. |
змацава́льнага |
змацава́льнай
змацава́льнае |
змацава́льнага |
змацава́льных |
| Д. |
змацава́льнаму |
змацава́льнай |
змацава́льнаму |
змацава́льным |
| В. |
змацава́льны (неадуш.)
змацава́льнага (адуш.) |
змацава́льную |
змацава́льнае |
змацава́льныя (неадуш.)
змацава́льных (адуш.) |
| Т. |
змацава́льным |
змацава́льнай
змацава́льнаю |
змацава́льным |
змацава́льнымі |
| М. |
змацава́льным |
змацава́льнай |
змацава́льным |
змацава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
змацава́льны
1. (связанный с работой по скреплению чего-л.) скре́почный;
2. (способствующий скреплению) скрепля́ющий;
з. сро́дак — скрепля́ющее сре́дство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скрепно́й и скре́почный змацава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скрепля́ющий
1. прич. які́ (што) змацо́ўвае; які́ (што) зніто́ўвае; які́ (што) сашчэ́плівае (сашчапля́е); см. скрепля́ть;
2. прил. змацава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)