скрепля́ющий
1. прич. які́ (што) змацо́ўвае; які́ (што) зніто́ўвае; які́ (што) сашчэ́плівае (сашчапля́е); см. скрепля́ть;
2. прил. змацава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)