змарнава́ць гл. марнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змарнава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. змарну́ю змарну́ем
2-я ас. змарну́еш змарну́еце
3-я ас. змарну́е змарну́юць
Прошлы час
м. змарнава́ў змарнава́лі
ж. змарнава́ла
н. змарнава́ла
Загадны лад
2-я ас. змарну́й змарну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час змарнава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змарнава́ць сов. истра́тить, потра́тить (зря); перевести́, извести́; (время — ещё) уби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змарнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Марна страціць, загубіць. Маці казала, быў.. [Сузан] настойлівы і працавіты, ніколі не змарнаваў ніводнага дня. Лынькоў. Лісток завялы ён [бацька] сарваў і кінуў злосна ўбок: — Такое дрэўца змарнаваў дарэмна, галубок! Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змарнава́ць разм. (патраціць) verbráuchen vt; áusgeben* vt (грошы); vergéuden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

марнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.

1. што. Траціць без карысці, марнатравіць.

М. час.

2. каго. Мучыць, стамляць.

М. людзей.

|| зак. змарнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. марнава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змарнаваць, патраціць, пражыць, прарабіць, прагуляць; зглуміць, выкінуць, рашыць, прасадзіць (разм.) □ кінуць на вецер

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

змарнава́ны истра́ченный, потра́ченный; переведённый, изведённый; уби́тый; см. змарнава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fiddle away

змарнава́ць, прагульта́іць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зглумава́ць

‘сапсаваць, змарнаваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зглуму́ю зглуму́ем
2-я ас. зглуму́еш зглуму́еце
3-я ас. зглуму́е зглуму́юць
Прошлы час
м. зглумава́ў зглумава́лі
ж. зглумава́ла
н. зглумава́ла
Загадны лад
2-я ас. зглуму́й зглуму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зглумава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)