злітава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зліту́ю зліту́ем
2-я ас. зліту́еш зліту́еце
3-я ас. зліту́е зліту́юць
Прошлы час
м. злітава́ў злітава́лі
ж. злітава́ла
н. злітава́ла
Загадны лад
2-я ас. зліту́й зліту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час злітава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злітава́ць сов., см. спая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Уст. Спаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зліто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да злітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спая́ть сов.

1. спая́ць, уст. злітава́ць;

2. перен. спая́ць, згуртава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zlutować

зак. злітаваць; спаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

spoić

I зак.

напаіць, спаіць

II зак.

злітаваць; спаяць, замацаваць, злучыць, спалучыць, аб’яднаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)