Verbum

анлайнавы слоўнік

злучо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Кароткая рыска (-), якая ўжыв. як знак пераносу або як злучальная рыса паміж словамі, напр., дзе-небудзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злучо́к, -чка́ м., грам. дефи́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злучо́к, ‑чка, м.

Арфаграфічны знак (-), які злучае два словы ў адно; дэфіс, напрыклад: дзе небудзь, школа-інтэрнат, па-новаму, жоўта-зялёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злучо́к м. грамв Bíndestrich m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

hyphenate [ˈhaɪfəneɪt] v. піса́ць праз дэфі́с/злучо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дефи́с дэфі́с, -са м., злучо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́тны, -ая, -ае.

1. Які зліўся, злучыўся ў адно; суцэльны.

З. тлум.

2. Пра напісанне слоў: не асобны, не праз злучок.

Злітнае напісанне прыслоўяў.

|| наз. злі́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hyphen

[ˈhaɪfən]

злучо́к -ка́ m.

v.t.

піса́ць праз злучо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hyphen [ˈhaɪfn] n.

1. дэфі́с, злучо́к

2. знак перано́су з аднаго́ радка́ на другі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)