злом, -у, м.

1. Месца пералому, разлому.

2. Круты паварот.

З. ракі.

◊

На злом галавы (разм.) — тое, што і на скрут галавы (гл. скрут).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. зло́м
Р. зло́му
Д. зло́му
В. зло́м
Т. зло́мам
М. зло́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злом (род. зло́му) м.

1. (действие) слом, сло́мка ж.;

2. (место перелома) слом, изло́м;

3. (крутой поворот) изло́м;

з. ракі́ — изло́м реки́;

◊ на з. галавы́ — сломя́ (очертя́) го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злом, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зламаць.

2. Месца, на якім што‑н. зламана, надламана. Над сталёвай абшыўкай тырчаў тоўсты медны шпянёк, на якім быў выразна відаць злом. Гамолка.

•••

На злом галавы — тое, што і на скрут галавы (гл. скрут.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злом м

1. (дзеянне) Ábbruch m -(e)s; Níederreißen n -s, Ábtragen n -s;

купля́ць на злом auf Ábbruch káufen;

2. (месца пералому) Brúchstelle f -, -n;

3. (звіліна) Krümmung f -, -en, Bíegung f -, -en; Knick m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

злом Зламанае ў навальніцу дрэва; паламаны бурай лес (Слаўг.).

□ ур. Злом (балота) каля в. Пасека Ст.-дар.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зло́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зло́
Р. зла́
Д. злу́
В. зло́
Т. зло́м
М. зле́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

непраціўле́нне, -я і непраціўле́нства, -а, н.

Адказ ад актыўнай барацьбы са злом, проціпастаўленне яму пакорлівасці, пасіўнасці.

Непраціўленне злу.

|| прым. непраціўле́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́кавісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Падобны да ракавіны. Ракавісты злом чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло, зла, н.

1. Усё шкоднае, благое; проціл. дабро.

Рабіць з. каму-н. Адплаціць злом за дабро.

2. Бяда, няшчасце, непрыемнасць.

Знайсці віноўніка, што прычыніў такое з.

3. Прыкрасць, злосць (разм.).

З. ўзяло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)