зла́зіць¹ гл. злезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зла́зіць², зла́жу, зла́зіш, зла́зіць; зак.

Пабыць дзе-н., узлезшы або спусціўшыся куды-н.

З. на гарышча.

З. у склеп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зла́зіць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зла́жу зла́зім
2-я ас. зла́зіш зла́зіце
3-я ас. зла́зіць зла́зяць
Прошлы час
м. зла́зіў зла́зілі
ж. зла́зіла
н. зла́зіла
Загадны лад
2-я ас. зла́зь зла́зьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зла́зячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зла́зіць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зла́жу зла́зім
2-я ас. зла́зіш зла́зіце
3-я ас. зла́зіць зла́зяць
Прошлы час
м. зла́зіў зла́зілі
ж. зла́зіла
н. зла́зіла
Загадны лад
2-я ас. зла́зь зла́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час зла́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зла́зіць

I сов. (туда и обратно) сла́зить, сла́зать;

з. у склеп — сла́зить (сла́зать) в по́греб

II несов.

1. в разн. знач. слеза́ть; (с коня — ещё) спе́шиваться;

2. (о краске) слеза́ть, сходи́ть; см. зле́зці;

◊ злазь з да́ху, не псуй го́нтаў — посл. не бери́сь не за своё де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зла́зіць ​1, злажу, злазіш, злазіць.

Незак. да злезці.

зла́зіць ​2, злажу, злазіш, злазіць; зак.

1. Узлезшы на што‑н. або спусціўшыся куды‑н., пабыць там і вярнуцца назад. Злазіць на гарышча. Злазіць у склеп.

2. Засунуць куды‑н. руку (рукі), каб узяць што‑н. Гаспадыня злазіла ў кубел, адрэзала лусту сала і каўбасы, выцягнула агурок і ўсё гэта падала Раі. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зле́зці, -зу, -зеш, -зе; злез, зле́зла; злезь; зак.

1. Сысці, спусціцца, прытрымліваючыся рукамі, нагамі.

З. з дрэва.

З. з калёс.

2. Пра пасажыра: выйсці, даехаўшы да якога-н. месца (разм.).

На наступным прыпынку злезем.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адстаць, адваліцца.

Скура злезла.

Фарба злезла.

4. Зняцца (пра адзенне, абутак; разм.).

Бот злез з нагі.

|| незак. зла́зіць, зла́жу, зла́зіш, зла́зіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зла́зіць

1. (спусціцца адкуль-н.) hinúnterklettern vi (s), hinúntersteigen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); herúnterklettern vi (s), herúntersteigen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць);

2. (выйсці – пра пасажыра) áussteigen* vi (s);

3. (пра скуру, фарбу) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s) (адваліцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сла́зить​I сов., разг., в разн. знач. зла́зіць;

сла́зить в по́греб зла́зіць у склеп;

сла́зить на кры́шу зла́зіць на дах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зле́зці гл. злазіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)