згіна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. згіна́нне
Р. згіна́ння
Д. згіна́нню
В. згіна́нне
Т. згіна́ннем
М. згіна́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згіна́нне ср. сгиба́ние; см. згіна́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. згінаць — сагнуць і згінацца — сагнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згіба́нне н., згіна́нне н.

1. Bíegen n -s, Krümmen n -s;

2. спарт. Béugen n -s;

згіба́нне рук Ármbeuge f -, -n;

згіба́нне ту́лава Rúmpfbeuge f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

згіба́нне ср., см. згіна́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фле́ксар, ‑а, м.

Спец. Мышца, пры дапамозе якой адбываецца згінанне сустава.

[Лац. flexor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сгиба́ние згіна́нне, -ння ср., згіба́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

naginanie

н. нагінанне, згінанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gięcie

н. згінанне, згібанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

съёживание

1. ску́рчванне, -ння ср., згіна́нне, -ння ср.;

2. ску́рчванне, -ння ср., згіна́нне, -ння ср.; сціска́нне, -ння ср.;

3. мо́ршчанне, -ння ср., змо́ршчванне, -ння ср.; см. съёживать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)